| TELAFFUZ | KELİME | ANLAM |
| concomitant: | [sıfat] eşlik eden, beraberindeki | |
| concomitant: | beraberinde gelen şey, doğal sonuç, olacağı | |
| concomitant: | 1. konkomitant: Biribrine bağlı; 2. bir olaya refaket eden başka olaylar. | |
| concomitant: | eşlik eden |
[ son aranan 10 kelime: yılmaz | ok | to cumulate | açgözlü | haklı bir gaye uğruna konuşmak | onions and butter | pay the fiddler | barış uğruna | drippy | concomitant ]