| TELAFFUZ | KELİME | ANLAM |
| dissociate: | [fiil] ayırmak; ayrı olarak düşünmek; ayrıştırmak, ayrışmak, birbirinden ayrılmak | |
| dissociate: | Bozmak, inhilal ettirmek, bir cismi tertip eden elementleri birbirinden ayırmak, çözmek. | |
| dissociate oneself from: | ilgisini kesmek, uzak durmak | |
| dissociate personality: | bölünmüş kişilik, bölünmüş şahsiyet |
[ son aranan 10 kelime: biochemical | continous | nehir ağzı | öznel | ... uğruna | to enter a protest in case of damage | buttress up | booking clerk | to be released from prison | dissociate ]